Takkenwijven

Gij wild wijf gij

Ja gij die de bomen hoort en de sterren verstaat,

Geworteld gaat staan in de dampende aarde

Het mos op uw harige benen laat staan

en uw armen strekt in de lucht tot

ze vertakken om de hemel te raken

Takkenwijf er groeit blad uit uw lied

Zing zing tot de wolken verdrijven

En gij dan de zon laat verschijnen om de dauw te doen dansen in licht

Ja gij wild wijf gij

Die de aarde doet beven met uw dreunende lach

Diep in de schaal van uw bekken het gebulder om wat uw zuster u zei in uw geheimzinnige wereld van wij

Gij lacht met haar en met de wereld die uw oester is

Ja gij die bloot uw borsten door het ijswater schudt

Klaar voor de kou die gij dapper trotseert

Al uw weerstand kleurrijk geregen door de wollen muts op uw kop

Zodat uw oren het zeer zeker warmer hebben dan uw kont

Gij daar, ja gij

Die zingt met uw zusters het lied van verdriet en van kracht

Gij die weet dat het ene in en uit het andere stroomt

Gij die voelt dat de tonen helen waar geen woord aan kan raken

Gij wild wijf gij, kom hier dat ik u kus

Kom hier dat ik u eer, dat ik u ken, dat ik u ben.

Gij die verliest en verlaat, die rijst en die brult

Gij die ik zo heb gemist, kom hier dat ik u dans en u altijd bewaar

Gij wild schoon wijf, gij zijt in mijn hart

Ik zit in uw takken verscholen tot al uw bloemen gaan bloeien

Dan spring ik uit u en applaudiseer

Voor u voor uw pracht voor uw kracht

En dan zeg ik onnozel

Ziet ge nu wel ik heb het altijd geweten

Wij takkenwijven onder elkaar